Montaż okien na taśmy rozprężne z wykorzystaniem ciepłego parapetu
Niech nikogo nie zwiedzie ten tytuł. To nie będzie opowieść o kulinariach, ale o najwyższym standardzie montażu okien. Montażu warstwowym wykonanym w sposób jakiego w Polsce nikt przedtem nie stosował.
Konieczność oszczędzania energii w ogóle i nowe technologie budowy domów od lat są przedmiotem książek, artykułów i seminariów. W teorii wszystko jest w porządku. Dom ma być komfortowy, szczelny i energooszczędny. Taki nowoczesny wygodny termos. Piękna wizja. Schody zaczynają się wtedy, kiedy inwestorowi idealiście przyjdzie do głowy rozpoczęcie budowy takiego cudeńka. Projekty w detalach jeszcze niedopracowane, materiały i technologie nie do końca sprawdzone na placach budów, a fachowców co to naprawdę potrafią połączyć jedno z drugim zliczyć można na palcach jednej ręki. W ten sposób entuzjasta energooszczędności staje się też po trosze królikiem doświadczalnym, bo zanim zamieszka w swoim termosie sporo zależy od jego wytrwałości i pomysłowości.
W naszej opowieści królikiem doświadczalnym i energooszczędnym idealistą jest Pan Krzysztof Krzepkowski, architekt i współwłaściciel poznańskiej pracowni projektowej MONOLIT Architektura i Biznes. Sam wymyślił sobie termos, to znaczy dom, sam go zaprojektował i sam poszukiwał najlepszych rozwiązań technicznych i materiałowych przy okazji dokonując pionierskiego wyczynu w dziedzinie montażu stolarki okiennej z PVC. Jako pierwsza osoba w Polsce zlecił wykonanie warstwowego montażu okien w technologii Illbruck i3 z zastosowaniem styropianowego bloku podparapetowego, czyli „ciepłego parapetu” i bez użycia pianki PUR w warstwie termoizolacyjnej.
Nikt przed nim tego jeszcze nie próbował. Kiedy się dowiedzieliśmy, że ciepły parapet, o którym tak wiele wcześniej pisaliśmy zostanie sprawdzony w warunkach poligonowych po prostu musieliśmy przy tym być, a teraz chcemy przedstawić krótki fotoreportaż z budowy, aby pokazać innym energooszczędnym inwestorom, że tak można, oraz że warto o tym poważnie pomyśleć już na etapie wznoszenia budynku do stanu surowego otwartego, a jeszcze lepiej projektowania.
Typowy początek.
Projekt zakładał budowę budynku jednorodzinnego w technologii Ytong z dodatkowym ociepleniem zewnętrznym ze styroduru oraz wykorzystaniem stolarki okiennej z PVC. To czego projekt nie ustalał, to technologia montażu stolarki okiennej. Nie było w nim słowa o „ciepłym parapecie” i zastąpieniu uszczelnień z pianki poliuretanowej odpowiednimi taśmami rozprężnymi Ilmod Trio. Nic w tym dziwnego, bowiem w czasie powstawania projektu oba te produkty nie były jeszcze na naszym rynku dostępne.
Budowa domu postępowała w sposób klasyczny. Budynek został doprowadzony do stanu surowego otwartego, a dopiero potem inwestor rozpoczął poszukiwania odpowiadającej jego oczekiwaniom stolarki okiennej. Wybór okien i tego nowatorskiego rozwiązania montażowego został dokonany po konsultacji inwestora z działem technicznym firmy Aluplast Sp. z o.o. oraz producentem okien i bezpośrednim wykonawcą robót montażowych firmą Plastbud z Kościana.
Koty za płoty, lipiec 2009.
Podstawową przyczyną wyboru „ciepłego parapetu” jako rozwiązania montażowego było przekonanie inwestora, że w ten sposób za jednym pociągnięciem załatwia trzy ważne sprawy na raz. Po pierwsze radykalnie ogranicza możliwość powstawania mostków cieplnych w miejscu połączenia progu okna z ościeżą okienną. Po drugie zapewnia właściwe przenoszenie obciążeń działających w płaszczyźnie okna na konstrukcję budynku. Po trzecie zdecydowanie ułatwia prawidłowe wypoziomowanie i osadzenie okna w otworze okiennym. Wybrana przez inwestora technologia montażu ma jeszcze jedną zaletę, o której on w momencie wyboru nie pomyślał. Wymusza większą niż zwykle dokładność wykonania ościeży okiennych, a w szczególności wymaga zniwelowania wszelkich nierówności ścian, co zawsze jest niezwykle korzystne dla poprawności wykonania uszczelnień pomiędzy oknem, a murem.
Jak widać na zdjęciach w wypadku tej budowy wcale nie szło o jakieś niedociągnięcia w robotach murarskich, ale o pokonanie nierówności wynikających ze specyficznej konstrukcji bloczków Ytong oraz zwykłych po robotach murarskich nadmiarów zaprawy w progach ościeży. Z nierównościami ścian bocznych poradzono sobie przy pomocy zwykłej zaprawy, zaślepiając nią miejsca po wpustach i zamkach oraz ubytkach powstałych na skutek mechanicznych uszkodzeń bloczków.
Zdecydowanie bardziej pracochłonne okazało się wyrównywanie poziomych elementów ościeży okiennej, a to z dwóch przyczyn. Pierwsza, to wymiar wysokości ościeży jaki można było uzyskać po „zwykłym” wyrównaniu poziomów i zamontowaniu „ciepłego parapetu”, druga, to decyzja inwestora o konieczności zachowania dotychczasowej wysokości okien. W związku z tym, że projekt nie przewidywał takiego elementu jak ciepły parapet, każdy otwór okienny musiał zostać specjalnie przygotowany i obniżony mniej więcej o 8 - 10 cm, co wynikało z grubości parapetu, a dopiero potem konieczne było jego wyrównywanie i poziomowanie.
Równanie poziomych części ościeży najlepiej wykonywać przy użyciu specjalnych zapraw termoizolacyjnych. W tym wypadku używana była wypełniona granulatem styropianowym i wykazująca właściwości termoizolacyjne zaprawa firmy Illbruck. Dzięki zawartości włókien szklanych możliwe jest wykonywanie odpornych na pęknięcia warstw o grubości do 40 mm bez konieczności korzystania z dodatkowych elementów wzmacniających.
Zaprawa wiąże stosunkowo szybko dlatego nieprzewidziane okoliczności związane z powiększaniem wysokości otworów okiennych w celu zastosowania ciepłego parapetu nie spowodowały nadmiernego wydłużenia robót montażowych, a po kilku godzinach można było już obejrzeć efekt. Na budowie zrobiło się równo i prostokątnie.
Na odpowiednio wyrównane podłoża rozpoczęto nakładanie warstw kleju do styropianu Illbruck Festix PU 14, a potem ułożono pierwsze odcinki styropianowego bloku podparapetowego, czyli „ciepłego parapetu”.
W związku z tym, iż odcinki kształtek parapetowych wykonywane są w określonych długościach, przy oknach o dużej szerokości zachodzi konieczność docinania i łączenia odcinków parapetu. Jest to bardzo prosta operacja, którą można wykonać przy pomocy zwykłego nożyka do wykładzin.
Okres wiązania kleju Festix PU 14 wynosi około 15 minut. Dlatego zaraz po nałożeniu kształtek parapetowych na warstwę kleju warto sprawdzić prawidłowość ułożenia elementów, a w szczególności ich wypoziomowanie.
Jeśli sprawdzenie wypada pomyślnie i elementy są idealnie wypoziomowane, po kilkunastu minutach potrzebnych na ostateczne związanie ciepłego parapetu z podłożem można przystąpić do wypełniania i uszczelniania szczelin dylatacyjnych. Stosując materiały Illbrucka warto do tego wykorzystać nieco inny rodzaj kleju do styropianu o nazwie PU 10, który oprócz tego, że nadaje się do łączenia elementów budowlanych zachowuje się podobnie do niskoprężnych pianek uszczelniających.
Pierwsze efekty.
Doprowadzenie wszystkich otworów okiennych do stanu widocznego na kolejnych zdjęciach zajęło ekipie montażowej 2 dni. Większość czasu przeznaczona została na konieczne lecz nieprzewidywane wcześniej zwiększanie wysokości i wyrównywanie ościeży. Na budowie przygotowanej do montażu w tej technologii, podobny efekt będzie możliwy do uzyskania w przeciągu 3 – 4 godzin, a może i krótszym, bo przecież wiele będzie zależało od ilość okien do zamontowania i sprawności ekipy.
W dalszym etapie prac na grzbiecie „ciepłego parapetu” musi zostać naklejona taśma rozprężna, która zapewni całkowitą szczelność połączenia dolnej krawędzi progu okna ze styropianową kształtką parapetu. Najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie taśm rozprężnych ilmod 15/2 ewentualnie 15/4.
Teraz pozostaje już tylko uzbrojenie pionowych odcinków ram ościeżnic oraz jej górnej części w odpowiedniej długości odcinki taśmy rozprężnej Ilmod Trio, co brzmi groźnie, ale jest czynnością bardzo łatwą do wykonania ponieważ, taśmę przykleja się po prostu do ramy. Potem należy postawić ramę ościeżnicy na uprzednio przygotowanym grzbiecie ciepłego parapetu i szybko dokończyć proces pozycjonowania okna w ościeży oraz wykonać przy użyciu dybli standardowe połączenia mechaniczne okna z murem.
Na widocznych wyżej zdjęciach widać jak pod wpływem rozprężania taśmy znika szczelina dylatacyjna pomiędzy ramą ościeżnicy, a murem. W tym miejscu dość istotna uwaga dla wszystkich osób, które do tej pory nie posługiwały się w procesach uszczelniania okien taśmami rozprężnymi. Motorem napędowym rozprężania taśmy jest temperatura. Im wyższa, tym szybciej to następuje. Warto o tym pamiętać szczególnie wtedy jeśli planujemy montaż w okresie letnim. Czynności pozycjonowania okna w otworze okiennym po przyklejeniu taśm na grzbiecie ciepłego parapetu i ramie okna powinny następować możliwie jak najszybciej, bowiem taśmy rozprężne zachowują swoje właściwości jedynie do pewnej granicy rozprężania. Przyjmuje się, że jest to 30% pełnej wartości rozprężenia.
To, co teraz napiszemy być może zabrzmi jak żart, ale wcale żartem nie jest. W ciepłe dni, jeśli w pobliżu placu budowy jest lodówka warto w niej przechowywać taśmy rozprężne aż do chwili ich wykorzystania przy montażu okien. Dobrze schłodzona taśma pozwala zyskać cenny czas na maksymalnie precyzyjne pozycjonowanie ramy ościeżnicy w otworze okna. No i jeszcze jedna uwaga. Taśmy Ilmod Trio występują w trzech szerokościach, 60, 70 i 80 mm. Warto dobrać szerokość taśmy do głębokości kształtownika okiennego. W opisywanym przypadku dla kształtowników Aluplast 7000 o głębokości zabudowy 80mm zastosowano taśmę Ilmod Trio o szerokości 70 mm
Koniec wieńczy dzieło.
W wyniku tych wszystkich zabiegów uzyskano ostateczny efekt w postaci czystych i bardzo szczelnych połączeń okna z murem w obrębie całego obwodu szczelin dylatacyjnych, a w szczególności w części progowej okna. Jedna z podstawowych cech taśmy Ilmod Trio, którą jest elastyczność idealnie kompensuje obciążenia wynikające ze zwiększonej rozszerzalności termicznej kształtowników okiennych w kolorze grafitowym poddawanych intensywnemu promieniowaniu słonecznemu i znacznym różnicom temperatur.
Czytelnikom, w szczególności tym budującym domy pozostawiamy ocenę czy wcześniej spotkali się już z tak czystym i poprawnym wykonaniem montażu stolarki okiennej oraz czy budując energooszczędny dom, a także ponosząc nakłady na zakup okien o wybitnych walorach w zakresie przenikalności cieplnej warto im nadal inwestować jakiekolwiek pieniądze w powszechnie stosowany klasyczny montaż „na piankę”, po którym jedynym widocznym efektem są wyłażące ze szczelin dylatacyjnych nadmiary pianek montażowych lub słoneczko pięknie prześwitujące przez braki tejże pianki montażowej.
Z pewnością ten krótki fotoreportaż i opis innowacyjnej technologii montażu nie rozwiewa wszelkich wątpliwości i nie odpowiada na wszelkie powstające pytania, jak choćby to o koszt takiej usługi. Dlatego już szykujemy kolejne materiały o tej budowie, w których postaramy się przedstawić przede wszystkim opinię właściciela domu Pana Krzysztofa Krzepkowskiego, który miał okazję obserwować i przetestować na sobie rzeczywistą wartość zastosowanych rozwiązań montażowych w czasie ubiegłorocznej dość ostrej zimy. Wszystkich zainteresowanych budownictwem energooszczędnym i nowymi technologiami montażu okien zapraszamy zatem na bezpośrednią relację z termosu. Już niedługo.
OKNOTEST.PL
Oknotest.pl 2010-05-03 00:00:00 aktualizacja: 2021-03-05 13:02:37
