Obowiązkowa informacja o oknach

Każdy producent wyrobów budowlanych, także producent okien i drzwi balkonowych z PVC-U, oprócz obowiązku dokonania oceny zgodności, zadeklarowania zgodności wyrobu ze specyfikacją techniczną oraz właściwego oznakowania wyrobu, jest dodatkowo zobowiązany do przekazania nabywcy czy też użytkownikowi podstawowych informacji o wprowadzanych do obrotu oknach.

Wydaje się słusznym, a nawet koniecznym, by takie informacje były udzielone nabywcom już na etapie przedkontraktowym, gdyż to właśnie na ich podstawie możliwe jest zorientowanie się przez nabywcę czy wyrób budowlany, okno lub drzwi, spełnia wymagania określone w dokumentacji projektowej, czy nadaje się do zastosowania w konkretnym obiekcie budowlanym lub czy posiada cechy i właściwości pożądane przez nabywcę.

Obowiązek przekazania kupującemu pełnej informacji o wyrobie już na etapie przedkontraktowym wydaje się wynikać bezpośrednio z treści Dyrektywy UE 93/13 z dnia 5 kwietnia 1993 r oraz art. 385 § 2 k.c. Przepisy te określają i ustalają pewien standard w zakresie sposobu udzielania informacji konsumentowi. Istotne dla tego standardu jest przede wszystkim, aby udzielana konsumentowi informacja:

• Była dostępna, co jest związane z jej czytelnością formalną.
• Nie wprowadzała w błąd, co do właściwości towaru, a tym samym, co do przedmiotu świadczenia.
• Była jednoznaczna treściowo i zrozumiała dla nieprofesjonalnego odbiorcy.
• Była wystarczająca do prawidłowego i pełnego korzystania ze sprzedanego towaru.

Częstokroć informacje przedkontraktowe zawarte w materiałach reklamowych albo przekazywane konsumentom przez handlowców nie pokrywają się z konkretnymi cechami okien i drzwi wynikającymi z dokumentacji badań wyrobów, ujawnianymi na etykietach wyrobów lub w informacjach dołączanych do wyrobu po sprzedaży.

Błędne informowanie konsumentów i użytkowników o istotnych cechach wyrobu może prowadzić do nieprzewidzianych i przykrych w skutkach konsekwencji dla producentów okien i drzwi.

Art. 3. ust.1 Ustawy z dnia 27.02.2002 r o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. 2002, Nr 141, poz. 1176 z późn. zm.) stanowi:

reklama

„Sprzedawca dokonujący sprzedaży w Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany udzielić kupującemu jasnych, zrozumiałych i nie wprowadzających w błąd informacji, wystarczających do prawidłowego i pełnego korzystania ze sprzedanego towaru konsumpcyjnego. W szczególności należy podać: nazwę towaru, określenie producenta lub importera, znak zgodności wymagany przez odrębne przepisy, informacje o dopuszczeniu do obrotu w Rzeczypospolitej Polskiej oraz, stosownie do rodzaju towaru określenie jego energochłonności, a także inne dane wskazane w odrębnych przepisach.”

Wyżej określony obowiązek informacyjny stanowi element kontraktowania niezbędny do ustalenia stosunku prawnego, co do którego strony stosunku powinny osiągnąć porozumienie konieczne do jego nawiązania.

Wzajemne informowanie przez strony o przedmiocie i okolicznościach umowy stanowi ważny element prawa umów i wynika z obowiązku rzetelnego prowadzenia działalności gospodarczej i zawierania związanych z tą działalnością umów.

Obowiązek, o którym wyżej mowa wynika z art. 354 k.c., który stanowi o przesłankach prawidłowego wykonania zobowiązania, a także z art. 546 k.c., który nakłada na sprzedawcę obowiązek udzielania kupującemu potrzebnych wyjaśnień o stosunkach prawnych i faktycznych dotyczących rzeczy sprzedanej.

Art. 354. § 1. Dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom.

§ 2. W taki sam sposób powinien współdziałać przy wykonaniu zobowiązania wierzyciel.

reklama

Art. 546. § 1. Sprzedawca obowiązany jest udzielić kupującemu potrzebnych wyjaśnień o stosunkach prawnych i faktycznych dotyczących rzeczy sprzedanej oraz wydać posiadane przez siebie dokumenty, które jej dotyczą. Jeżeli treść takiego dokumentu dotyczy także innych rzeczy, sprzedawca obowiązany jest wydać uwierzytelniony wyciąg z dokumentu.

§ 2. Jeżeli jest to potrzebne do należytego korzystania z rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem, sprzedawca powinien załączyć instrukcję dotyczącą sposobu korzystania z rzeczy.

Nałożenie na sprzedawcę szczególnych obowiązków informacyjnych wynika z zawodowej powinności udzielania przez niego informacji ze względu na brak równowagi stron umowy.

Informacje o towarze konsumpcyjnym w przypadku umowy sprzedaży powinny stwarzać nabywcy warunki do swobodnej i opartej na rzeczywistym stanie rzeczy możliwości podjęcia decyzji o zawarciu umowy.

Obowiązek informacyjny ciążący na sprzedawcy należy uznać za szczególny obowiązek przedkontraktowy, który ma umożliwić kupującemu wyobrażenie o cechach towaru konsumpcyjnego i tym samym o świadczeniu sprzedawcy. Prawidłowe wykonanie obowiązku informacyjnego przez sprzedawcę ma zasadnicze znaczenie dla podjęcia decyzji przez kupującego o zawarciu umowy, mniejszy na jej wykonanie.

Przedkontraktowa informacja o towarze przekazywana przez sprzedawcę ma umożliwić nabywcy swobodną decyzję o wyborze przedmiotu świadczenia oraz kontrahenta.

Informacja nie spełniająca tego standardu, podana w sposób niezrozumiały, mogąca stać się przyczyną mylnego wyobrażania kupującego o cechach towaru konsumpcyjnego stanowić może okoliczność uzasadniającą uchylenie się przez kupującego od skutków oświadczenia woli ze względu na treść art. 84 k.c. :

art. 84 § 1. W razie błędu co do treści czynności prawnej można uchylić się od skutków prawnych swego oświadczenia woli. Jeżeli jednak oświadczenie woli było złożone innej osobie, uchylenie się od jego skutków prawnych dopuszczalne jest tylko wtedy, gdy błąd został wywołany przez tę osobę, chociażby bez jej winy, albo gdy wiedziała ona o błędzie lub mogła z łatwością błąd zauważyć; ograniczenie to nie dotyczy czynności prawnej nieodpłatnej.

§ 2. Można powoływać się tylko na błąd uzasadniający przypuszczenie, że gdyby składający oświadczenie woli nie działał pod wpływem błędu i oceniał sprawę rozsądnie, nie złożyłby oświadczenia tej treści (błąd istotny).

lub 86 k.c. :

art. 86 § 1. Jeżeli błąd wywołała druga strona podstępnie, uchylenie się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu może nastąpić także wtedy, gdy błąd nie był istotny, jak również wtedy, gdy nie dotyczył treści czynności prawnej.

§ 2. Podstęp osoby trzeciej jest jednoznaczny z podstępem strony, jeżeli ta o podstępie wiedziała i nie zawiadomiła o nim drugiej strony albo jeżeli czynność prawna była nieodpłatna.

Nie bez znaczenia dla sprzedawcy są możliwe sankcje z tytułu nie dochowania obowiązków informacyjnych.

Nałożony w art. 3 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego obowiązek informacyjny należy traktować jako obligatoryjną część zobowiązania sprzedawcy. Jako świadczenie uboczne, które winno być spełnione zgodnie z zasadami określonymi w Kodeksie cywilnym, a w szczególności w art. 355 § 2 nakazującego stosować podwyższoną miarę staranności dla dłużnika ( sprzedawcy ) wykonującego zobowiązanie w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

Art. 355. § 1. Dłużnik obowiązany jest do staranności ogólnie wymaganej w stosunkach danego rodzaju (należyta staranność).

§ 2. Należytą staranność dłużnika w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej określa się przy uwzględnieniu zawodowego charakteru tej działalności.

Nie wykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązku informacyjnego przez sprzedawcę może być oceniane na podstawie przesłanek ogólnych odpowiedzialności kontraktowej określonych w art. 471 k.c. Nie można też wykluczyć odpowiedzialności sprzedawcy wynikającej wprost z normy art. 415 k.c.

art. 471. Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

art. 415. Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Nabywca, który wykaże nie wykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązku informacyjnego przez sprzedawcę, może więc żądać odszkodowania za szkodę wynikłą w następstwie nieprawidłowego udzielenia informacji.

OKNOTEST.PL